Właśnie siedzę w szkolnej bibliotece. Jestem na "przygotowaniu" do pewnego dziwnego konkursu. Siedzę obok koleżanki, która czegoś się uczy. Nawet nie wie, że właśnie piszę ten post.
Może zdradzisz mi dlaczego piszesz właśnie w tym momencie?
Wszystko ci zdradzę, bo znowu ( po raz kolejny) świat się wali. Dlaczego akurat przed końcem roku? Wiesz, co się stało? Przyszły wyniki z próbnego testu gimnazjalnego. I wiesz co?! Mam ochotę krzyczeć. Gdyby nie to, że jestem w bibliotece, a wokół mnie siedzą ludzie, wstałabym i wpadłabym w histerię. Jak spojrzę rodzicom w oczy? A co jeśli dowie się tego moja kochana nauczycielka?
Tak. Ja zawaliłam test z polskiego. Z mojego najdroższego przedmiotu...Na 30 punktów miałam 25! A najgorsze jest to, że inni napisali lepiej! Jak ja to zrobiłam? Jak mogłam być taka głupia! O fu!
Co się stało?!
Moi koledzy przy drugim stoliku oglądają jakieś filmy pornograficzne. Jezu... Co się dzieje z tym światem?! Nie da się zmienić rzeczywistości. Mogę tylko nosić różowe okulary i udawać, że wszystko układa się jak najlepiej. Ale stop!
Nie można tak myśleć.
Nie wolno myśleć negatywnie, prawda?
Masz rację. Przykro mi, że ludzie robią takie rzeczy, zwłaszcza w twojej obecności. Czujesz, że do nich nie pasujesz, prawda?
Dokładnie. Nienawidzę ludzi. Zawiodłam się już na zbyt wielu osobach. A następni wciąż na nowo mnie zaskakują. I bynajmniej nie pozytywnie. Zmęczyłam się tym życiem. To strasznie przytłaczające...
Mówisz o tym życiu, kiedy musisz dawać z siebie wszystko, a nie dostajesz nic w zamian?
Tak, dokładnie. Mówię o życiu, kiedy wydaje ci się, że złapałeś Boga za nogi, a nagle okazuje się, że jesteś daleko w tyle, że tak naprawdę jesteś...
...do niczego...
Do niczego.
"Smutek jest drzewem, a jego owocami łzy"Ioannis Filimon
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz